Cumartesi geldi, kaldı bir gün. :)
Üç sene oldu ben buraya geleli ama hala her geliş gidişim ayrı bir heyecan. Daima duygularımı derinlemesine yaşarım. Yine en uçta en derinde hissediyorum; gitmenin sevinci, arkada bıraktıklarımın hüznü. Babam hep derdi ki; '20 yaşıma kadar vakit hiç geçmedi sonra gözümü bir açtım 50 yaşına gelmişim...' Benim içinde zaman 18 yaşından sonra hızla akmaya başladı. Bu şehirde 3.yılımı devirdim. Geldiğim gün dün gibi aklımda ve 2 sene sonra temelli gideceğim burdan. İş hayatına, ciddi manada hayata atılcam. Hazırmıyım? Hayır. :) 

Bu arada valizlerimi hazırlamaya iki gün önceden başladım. Unutkanlık had safhada bende o yüzden dedim ki; en iyisi aklıma geldikçe valize atayım eşyalarımı. 

Birde bugün ipad'im ekranı çatladı. Bayağı böyle boydan boya gitti. Garantiside bir ay önce bitmişti. Yapıcak bir sey yok deyip sineye çektik. :)

Postu bitirmeden evvel bu aralar sıkça dinlediğim, bir parçayı da sizinle paylaşmak istedim. 


izmirde görüşürüz :)