Bazı günler hiç uyanmak gelmez içimden. O günü next next yapıp ertesi güne geçmek için yoğun istek duyarım.
İnsan uyanır uyanmaz kararsızlık yağmuruna tutulur mu? İster mevsim geçişi diyin, ister depresyon... Ben yorgun bir savaşçıyı oynuyorum.
Hiç bir şeyin beni mutlu edemediği, mutsuzluklar ve memnuniyetsizlikler ülkesine savruluyorum. Ve bu durupdururken hiç bir sebeb yokken olabiliyor.
Demek ki bir insanın stabil ruh haline sahip olması elinde olanlarla bir ilgisi yokmuş. Hiçbir şeyi olmayan insanlar herşeyi olan insanlardan daha mutlu yada daha huzurlu olabiliyormuş. Bunu neden mi yazdım?

Ne elimde olanlardan dolayı şımarıklık yapmak, nede olmayanlar için sitemde bulunmak... Yazdım çünkü yazmak benim için terapiydi ve ben bunu keşfettiğim günden beri yazıyordum.

Her şeye sahip olmak gibi isteklerim olmamasına özen gösterdim. Elde etmek için çabalamak bizim evimizde önemli bir kuraldı. Yemek yemek için sofraya yardım etmelisin, dışarıya çıkmak istiyorsan önce ödevlerin bitmeli, istediğin bir şeyi almak için kendi harçılıgından da bir şeyler koymalısın....
Bu bana doyumlu olmayı öğretti. Büyüyüp  kendi ayaklarım üstünde durmaya başladığımda gerçek dünya ile ne kadar paralel yetiştirildiğimizi gördüm. Hiç zorluk çekmeyip; hayatı öğrettiğin için teşekkür ederim baba...

Arkamı her döndüğümde kocaman bir çınar gibi hissettim gölgesini... Takılıp düşmeme de izin verdi, koşup uçmamada...
Kanatları hep üstümdeydi ama bir o kadar özgür bıraktı...
Çocukluğumun ilk arkadaşıydı, ilk dayanağım. Ben ne yaparsam yapıyım her zaman koşulsuz destekledi beni... Bazen anlattıklarım hakkında hiçbir fikri olmasa bile daima dinledi, Akıl verdi, istediğim zaman elinden gelen her şeyi yaptı. Benim ise tek amacım onu gururlandırmaktı.

Bunun gibi zamanlarda kararsızlıklarımın içinde aklıma hep bu gelir. ^Babam benim yanımda^ bu benim için bir 'motto' güçsüz yada yalnız hissettiğimde; bitmek bilmez bir güç kaynağı...

'İnandığın hedefler uğruna yürü' der, herzaman... 'Kimse seni alkışlamasa da devam. Yapamazsın deseler de vazgeçme. Bir gün başardığın da herkes yanında olucak...'

Başardığım zamanlar herkes yanımdayken çaresizliğe düştüğümde kimseyi göremiyorum. Yanımda olanlar bildiğim, güvendiğim insanlar. Zaten az olsun öz olsun değil mi?

                                                     Bana inanan herkese bende inanıyorum...
                                                   
                                                        zeynep.dilara.durmaz@hotmail.com