Bugüne kadar kiloyla ilgili hiçbir problemim olmamıstı. Ne kadar yersem yiyim ki bir insan ne kadar fazla yiyebilir ki? Kilom daima  48 ile 52arasında seyir etmisti. Hayatımda hiç 53 kilo bile olmamıstım. Sonra üniversite sınavına hazırlanırken hayatımla birlikte beslenme düzenim uyku saatim ve stresle basetme yöntemim degisti. Uzun saatler masa basknda çalısmam, herhangi bir sosyal spora vakit ayırmam ve birde ders çalısırken abur cubur atıstırmak gibi yeni bir hobi edinince isler biraz degisti. Üniversiteye hazırlanırken bir miktar kilo aldım, kazandıktan sonra ise bu kilo kemdiliginden gitti.

Ama o yıllardan bana kalan en büyük alıskanlık, stresliyken,canım sıkkınken, mutlu oldugumda, üzgün oldugumda sürekli atıstırmamdı. Artık sürekli duygusal beslenen biri olmustum. Sonra gün geçtikçe kilo almaya basladım. Kilo almanın en kötü yönü gözünüzün buna alısması. Ben herkes zayıf olmalı asla demiyorum. İnsanlar kendilerini mutlu hissettikleri kiloda olmalı, lakin yavas yavas kilo almanıza alısınca aradaki farkı göremiyorsunuz. Ben bugüne kadar asla fizigimden mutsuz degildim. Ailemden çevremden zeynep biraz kilo almıssın sanki söylemlerine fazla takılmıyordum. Evet kilo aldım, evet eskiye oranla yaklasık 15- 20 kilo fazlam var ama ben böyle mutluyum diyordum. Ki mutluydum da... Sonra ne mi oldu? Merdivenleri soluk soluga kalarak çıkmaya basladım. Belli bir süre yürüdükten sonra cabucak yoruluyordum. Ayak bileklerim agrıyordu yani eskisi gibi kendimi saglıklı hissetmiyordum.

Bir kaç kez diyete basladım. Hepside klasik olarak bir süre sonra bitti ve kilo veremedim. Çünkü hiç biri bana ve yasam seklime uygun degildi. Sonra yasam seklime uygun bir sekilde beslenme düzeni sagladım kendime bu sefer ise doymuyordum, geceleri aç yatmak artık iskence cesitiydi benim için. Hala birseyler eksik ve yanlıstı.

Söyle bir sorun vardı ki ögünlerin arası kısada olsa çok çabuk acıkıyordum. Acıktıgım zaman sinir,el titremesi ve çesitli sorunlar yasıyordum. Belkide bu hızlı kilo alımımıda bir hastalık sebeb oluyordu. Doktora gidip test yaptırdım ve seker vardı bende. Daha dogrusu genlerimde olan bu hastalıgı yanlıs beslenme sonucu tetiklemistim. Ve doktorumun yönlendirmesi ile ilaca basladım. Ve ogün bir karar verdim; 'eskisi gibi saglıklı ve mutlu olucaktım.'

Hayatımdan fastfood'u, abur cuburları, saglıksız olan herseyi çıkardım. İlk baslarda zor gelen bu durum gün geçtikçe kolaylastı. Ve simdiden bes kilo gitti bile.

Kadınlar zayıf olmak zorunda degil, toplumun dayatması, popüler kültür ögesi 'sıfır beden' olmak zorunda degil. Moda endüstrisinin kadınları tek bir kalıba sokmasına da karsıyım. Balık etliyim, tombigim ve mutluyum! Bu kimsenin karar verebilecegi bir konu degil. Tartıdaki rakamlar beni (bizleri) temsil etmiyor. Ailem çok kilo aldıgımı söyledigi için yada çevremden çok tombik oldugumu duydugum için zayıflamaya karar vermedim. Artık yasam kalitem düsmüstü, eskisi gibi saglıklı ve mutlu degildim.

Takip ettigim katı bir diyet yok ama belli sınırlarım mevcut. Ara ara durumu merak ederseniz sizide bilgilendiririm. Yeniden mutlu oldugum kiloya döndügümde ilham verici bir yazı mutlaka paylasacagım :)