O sene kimine göre delilik, kimine göre cesaret örnegi göstererek alan dısı girdim. Sonuç beklendigi gibi olumsuzdu. Zaten yarıyarıya düsen puanla yerlesmem mümkün mü? 

Zor zamanlar, hayal kırıklıkları, yorgunluklar getirdi...

Ertesi sene yine hazırlanmaya başladım. Yine alan dısı giricem diye tutturdum. O yıl ki düzenlemeyle kat sayı da iyileştirilmeye gidildi. Tamamen kaldırılmamakla birlikte ufak bir fark konuldu. O dönem bu katsayı sorununa inanılmaz kızıyordum. Sonuçta alan dısı giren birisi o dersleri bilmedigi halde iyi bir puan alıyorsa engellemek yerine yüreklendirilmesi gerektigini savunuyordum. Ki hala bunu savunuyorum... 

Yapılacaklar listesi; menfaatler için degil , yüreklendirmek üzerine kurallar konulmalı...

Sonuç olarak istedigim bölümden biraz sapmalı olarak bir bölüme gittim. Mutlu muyum? Çok! Yine hayallerimi gerçeklerle harmanlayarak devam ediyorum yoluma...
Bu konuda hayata dair çok dersler çıkardım. Elinden gelenin en iyisini yap, ama bir yerde de olanla yetinip kendine göre şekillendir...

Bu tamamen kaderci oldugumu göstermesini istemem; ama bazı yerden sonrada ne yaparsan yap belli bir yere gelebiliyor. Bazen nasipte olandan ötesi olmayabiliyor. Yada bir baska deyişle ^^Tanrı'nın senin için baska planları olabiliyor.^^

Ve elinden geleni yaptıgına emin oldugunda içinde, kalbinde, aklında rahat ediyor. Sen olabilecek en son duruma kadar getirdin. Uykusuz kaldın, fedakarlıklar yaptın, şartları en sonuna kadar zorladın... Olmuyor mu? Olmasın hayallerine tek bir yoldan gidildigini kim söyledi ki?

Lakin dilerim ki; hayallerinize en kestirme yoldan ulaşırsınız. Olmazsa da yolunuz bir kaç adım uzar hepsi bu. Önemli olan o yeni yoldan bile kendin emin yürümek.. Gerisi kolay...

Kocaman sarıldım kızlar!
zeynep.dilara.durmaz@hotmail.com