Ne çok öldük biz. Her haberde, her bombada yüreğimizi ne çok yaktılar. 

Hep sessiz kaldım. Benim acıyla baş etme yöntemim bu... Yok saymak, yasanmamıs gibi konusmamak. Ama asla unutmadım. 

Unutmadık, unutmamalıyız...

Unutursak alışırız. Alışmıcaz da... Yarım kalan hayatlara, gidilemeyen yemeklere, bir daha hiç izlenmeyecek filmlere, eksik kalan ailelere... Teröre de alısmıcaz, kaybetmeye de... 

Korkarak yasamıcaz mesela. Aksam eve sagsalim dönebilcez mi diye çıkmıcaz evden. Cennet ülkemizde ölmeden yasıcaz. Söz mü? Söz deyin, insan güvenmek istiyor. Kendine bari...